MOL - Transitie Mol en Balen bewijst dat vegetarische en veganistische recepten niet saai zijn. Tijdens een workshop leert de vereniging enkele nieuwsgierigen hoe ze klassieke gerechten maken zonder vlees.
Zeven vrouwen en één man zijn druk in de weer met tofu, quorn, sojabrokken, seitan en andere vleesvervangers met een ietwat vreemde naam. Het doel van de workshop en de dag: stoofvlees, vidé, frikadelletjes en spaghettisaus maken. En dat zonder vlees te gebruiken. Het lijkt het gezelschap aardig te lukken. De keuken vult zich al snel met heerlijke geuren die je maag doen rommelen. Patricia Dekort (51) en Marijse Breugelmans (22), moeder en dochter, zijn al tien jaar lang overtuigde vegetariërs. “Het startte met een weddenschap, maar we zijn het blijven volhouden”, vertelt Marijse. “Niet moeilijk, want ik ben bijvoorbeeld nooit een echte Bourgondiër geweest”, vult moederlief aan. “Na al die tijd zijn we op zoek naar nieuwe receptjes.”
Flexitariër
Dat geldt trouwens voor de meeste deelnemers die aan het koken zijn. Behalve vegetariërs zijn er ook enkele flexitariërs. “Alleen aan spek kan ik niet weerstaan”, biecht Peter Zimmerman van Transitie Mol en Balen op. Naast hem staan fulltime vegetariërs en een enkeling gaat zelfs nog verder.
“Eerst besloot ik geen vlees meer te eten. Daarna ging ik op zoek naar tweedehandskledij. Tenslotte besloot ik om volledig ecologisch verantwoord te leven.” Aline Sponhonz leeft al een derde van haar dertigjarig bestaan zonder vlees. Andere dierlijke producten vermijdt ze ook: “Melk en kaas zijn dierlijke producten die afkomstig zijn van massaproductie. Als je dat eet, kan je het beter bij een lokale boer kopen.” Daarna zegt ze treurig: “Die vind je alleen niet meer zo makkelijk.”
Seizoensgroenten
Lesgeefster Janna kijkt over de schouders van haar leerlingen mee en geeft af en toe instructies. Zij maakt geen onderscheid tussen de flexitariër of vegetariër. Voor haar zijn andere dingen belangrijker. “Nu maken we onze spaghettisaus nog met courgette en paprika, maar vanaf december vervang ik die groenten door pastinaak.”
Ze legt uit dat koken met seizoensgroenten net zo belangrijk is. “In mijn koksopleiding kwam het nooit aan bod om te koken met fruit en groenten geteeld in België. We maakten in februari aardbeientaart. Jammer vind ik dat.” Ecologisch koken vindt ze duidelijk het belangrijkst.
Als afsluiter vertelt ze haar enthousiaste leerlingen het verschil tussen een kok en een goede kok. “Die laatste weet zijn eten perfect te kruiden. Niet te weinig peper, maar ook niet te veel.”
Nadat de deelnemers een uur lang groenten hebben gesneden, in potten en pannen hebben staan roeren en vegetarische gehaktballetjes hebben gerold, nemen ze hongerig plaats aan tafel.
Ze vullen hun bord met een mengelmoes van talrijke vegetarische gerechten. “Zo fijn dat ik nu ook vegetarische frikadelletjes kan eten”, lacht Marijse. “Vorige week at mijn jongste zus, die geen vegetariër is, nog frikadellen en ik was best jaloers.”
13/11/2015 Het Nieuwsblad
Mol - Transitie Mol en Balen organiseert op zondag 15 november
van 13u tot 17u het tweede Repair Café van Mol. Elektriciens, naaisters,
ict'ers, messen en scharen slijpster, en een fietsenmaker staan er klaar
om bezoekers te helpen bij alle mogelijke reparaties. Daarnaast zal er
een workshop doorgaan om van het stof van je oude paraplu een winkeltasje
te maken.
We gooien ontzettend veel weg. Ook voorwerpen waar bijna niets mis mee
is en die na een eenvoudige reparatie weer prima bruikbaar zijn. In zaal
't Getouw te Mol draait op 15 november alles om repareren. Tussen 13 en
17 uur krijgen bezoekers er gereedschap en materiaal ter beschikking om,
met hulp van deskundigen, hun kapotte spullen te repareren.
Via het Repair Café wordt praktische kennis op een plezante manier overgedragen.
Door repareren te promoten, draagt Transitie Mol en Balen bij aan het verkleinen
van de afvalberg. Maar bovenal willen we met het Repair Café laten zien
dat repareren leuk en vaak heel makkelijk is. Transitie Mol en Balen wil
op regelmatige basis een Repair Café organiseren in Mol en Balen.
Repair Café is een initiatief van Netwerk Bewust Verbruiken, in samenwerking
met LETS Vlaanderen, Transitie Vlaanderen, KOMOSIE, en met de steun van
de provincie Vlaams-Brabant. Netwerk Bewust Verbruiken ondersteunt ook
het Repair Café in Mol. Op www.repaircafe.be les je meer over het ontstaan,
de filosofie en de werking van Repair Cafés
De Morgen 20 november 2015 door Anneleen Kenis post-doctoraal onderzoeker van het FWO-Vlaanderen verbonden aan het departement voor aard- en omgevingswetenschappen (KU Leuven).
De Franse minister van Buitenlandse Zaken maakte gisteren bekend dat de
klimaatmanifestaties die op 29 november en 12 december gepland waren in
Parijs, niet mogen doorgaan.
Die manifestaties zouden honderdduizenden mensen vanuit de hele wereld
naar de Franse hoofdstad brengen. Hoewel de angst voor nieuwe terreuraanvallen
begrijpelijk is, en het belangrijk is dat de nodige veiligheidsmaatregelen
worden getroffen, is deze keuze toch verontrustend. Als terreur een aanslag
op de democratie is, mogen we niet in de val trappen die democratie terug
te schroeven in de naam van de strijd tegen terreur. En dat is wel degelijk
wat er gebeurt: terwijl de klimaatacties worden verboden, kan de kerstmarkt
op de Champs-Elysées wel gewoon doorgaan.
Als terreur een aanslag op de democratie is, mogen we niet in de val trappen die democratie terug te schroeven in de naam van de strijd tegen terreur
Donald Tusk twitterde enkele dagen geleden nog dat het net nu belangrijk
is dat "alle wereldleiders naar Parijs gaan voor COP21... dat we eenheid
tonen in de strijd tegen de klimaatverandering en ons niet laten intimideren
door terreur". Maar burgers en NGO's moeten blijkbaar wel thuis blijven.
Na de aanslagen tegen Charlie Hebdo was een optocht van anderhalf miljoen
mensen in Parijs nochtans geen probleem.
De beslissing om de burgerparticipatie af te gelasten is een ramp voor
de strijd tegen de klimaatverandering, en als we een diepgaander analyse
maken, ook voor de strijd tegen terreur. De klimaatverandering kan dan
wel een bijkomstigheid lijken: toch hebben terreur en klimaatverandering
met mekaar te maken. De klimaatverandering wordt nog al te vaak voorgesteld
met het simpele beeld van de eenzame ijsbeer op een afgedreven ijsschots,
of van een wereldstad als New York die onder water loopt. Die beelden doen
weinig recht doen aan de complexe realiteit waar klimaatverandering ons
vandaag mee confronteert. Wie wil weten wat klimaatverandering voor ons
in petto heeft, moet maar de krant openslaan: vluchtelingencrisis, chaos
in het Midden-Oosten, conflict, geweld en terreur.
Verschillende onderzoeken tonen aan dat klimaatverandering mee aan de
oorzaak ligt van de crisis in Syrië. De extreme droogte in het land tussen
2006 en 2010 volgde de trend van klimaatverandering, met afnemende neerslag
en steeds hogere temperaturen. Dit leidde tot dalende landbouwopbrengsten,
en een trek van het platteland naar de steden. Die steden stonden sowieso
al onder druk door de vluchtelingenstromen uit Irak, en de beperkte toegang
tot water en voedsel. Extremistische groeperingen zoals IS konden zich
opbouwen in die context van ellende en chaos. Dat wil niet zeggen dat droogte
onherroepelijk tot terreur leidt, maar wel dat de ontwikkelingen in Syrië
niet los van klimaatverandering kunnen worden gezien.
Wie wil weten wat klimaatverandering voor ons in petto heeft, moet maar de krant openslaan: vluchtelingencrisis, chaos in het Midden-Oosten, conflict, geweld en terreur
Manifestaties en acties van burgerlijke ongehoorzaamheid worden door de Franse overheid als 'randactiviteiten' beschouwd. Nochtans zijn ze cruciaal
Op complexe wijze hebben zowel klimaatverandering als terreur te maken
met een maatschappijmodel dat is gebaseerd op fossiele brandstoffen, in
het bijzonder olie (zie ook
het opiniestuk van Mathias Bienstman). Die olie halen we grotendeels uit het Midden-Oosten en is een belangrijke
drijfveer, en tegelijk financieringsbron, van de conflicten die er zich
voordoen. Anderzijds veroorzaakt de verbranding van die olie klimaatverandering,
en daardoor ook droogte in Syrië. Het geweld dat hiervan het gevolg is
krijgen we nu ook hier op ons bord.
Manifestaties en acties van burgerlijke ongehoorzaamheid worden door de
Franse overheid als 'randactiviteiten' beschouwd. Nochtans zijn ze cruciaal:
burgerbewegingen zorgen niet enkel voor het nodige draagvlak voor klimaatpolitiek,
maar hebben zelf ook veel knowhow en inzichten in huis over hoe klimaatverandering
aan te pakken. Ze laten zien dat we het klimaatvraagstuk niet kunnen oplossen
zonder dat te verbinden met de andere grote problemen van onze tijd: sociale
gelijkheid, grenzen aan de groei, het terugschroeven van de vrijhandel.
Ze zijn essentieel om voldoende druk te zetten om tot een effectief akkoord
te komen.
Zonder druk van onderuit zou de Keystone-pijpleiding, die teerzandolie
uit Canada naar de VS zou brengen, er gekomen zijn. In dat geval, zo stelde
de wereldbefaamde klimatoloog James Hansen, was het 'game over' voor het
klimaat. Maar nog meer dan druk om tot een effectief akkoord te komen,
zijn burgerbewegingen noodzakelijk om er een sociaal rechtvaardige en democratische
invulling aan te geven. Die strijd krijgt nu een mokerslag, en het is van
het grootste belang dat de klimaatbeweging hier heel krachtig en flexibel
op reageert om toch zo massaal mogelijk te mobiliseren overal ter wereld.
De strijd tegen klimaatverandering is immers een strijd voor een maatschappij
waarin ook de grondoorzaken van terreur en geweld weggenomen worden.
Nog meer dan druk om tot een effectief akkoord te komen, zijn burgerbewegingen noodzakelijk om er een sociaal rechtvaardige en democratische invulling aan te geven Gazet van Antwerpen Mol/Balen juli 2020
Gazet van Antwerpen
Mol/Balen juli 2020
In 2015 leidde een initiatief van de transitiegroep Mol en Balen tot de inplanting van acht windturbines op het grondgebied . De transitiegroep had uit eigen initiatief een interessant voorstel uitgewerkt, waarmee de bevolking, een groene energie producent en zelfs de (het) gemeentebestu(u)r(en) konden worden overtuigd. Door middel van een participatief traject werd iedere inwoner mede-eigenaar en afnemer van de hernieuwbare energiebronnen in Mol en Balen. Dit geslaagd initiatief zette de deur open naar verschillende nieuwe, gezamenlijke realisaties. De keuze om samen voluit te gaan voor hernieuwbare energie met o.a. kleinschalige biomassacentrales (energie uit bermmaaisel en GFT-afval) en geothermische centrales die warmte uit de ondergrond halen, bleek bovendien een geniale zet. Dankzij de eigen energieproductie begon de bevolking slimmer met energie om te gaan. Daardoor werden Mol en Balen voor 2/3de zelfvoorzienend in energie. De onstabiliteit in het Midden-Oosten hebben de prijs van energie in de wereld dramatisch verhoogd. Door de grote mate van energie onafhankelijkheid heeft dit echter weinig invloed op de energiefacturen van de mensen. Daar voedingsmiddelen dikwijls heel wat kilometers hebben afgelegd voor dat ze op ons bord belanden zijn de prijzen ook sterk afhankelijk van de olieprijzen. Met de keuze voor lokale en seizoensvoeding daalt de CO2 uitstoot drastisch. Plaatselijke handelaars verkopen zoveel mogelijk producten van lokale kwekers waardoor lokale groentekwekerijen opleven. Wat sowieso van ver moet komen wordt fair aangekocht om producenten in het Zuiden een faire prijs te geven o.a. koffie, chocolade, bananen en andere exotische producten. Met ondersteuning van VELT gaan ook meer en meer mensen zelf groenten telen in hun tuin of in door transitiegroepen opgezette buurtmoestuinen waardoor het sociaal leven een boost krijgt. De letsgroepen van Geel, Mol, Balen en Turnhout groeien en hier en daar wordt er een weggeefwinkel geopend. De gemeenschap bouwt op deze manier veerkracht op waardoor ze minder afhankelijk is van gebeurtenissen elders in de wereld.